s.

selfishness, self-love;
egotism.

s.

ԱՆՁՆԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ գրի եւ ԱՆՁՆՍԻՐՈՒԹԻՒՆ. φιλαυτία. amor proprius. Սէր անձին. ինքնասիրութիւն. խնդրելն զշահ անձին, եւ ոչ զընկերին, կամ զփառս Աստուծոյ.

Չարեացն է անաստուածութիւնն եւ անձնասիրութիւնն կառավար. (Յճխ. ՟Ե։)

Անձնասիրութիւնն լինի արգել հա՛րթ իմանալոյ զիրաւունս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 11։)

Սատանայական ախտիցն եղբայր անձնասիրութիւն. (Մանդ. ՟Ժ՟Դ։)

Իբր մեռեալ իսկապէս համայն աշխարհիս անձնասիրութեան. (Նար. ՟Խ՟Ը։)

Անձնասիրութեանն թշնամի իմաստունն է, սիրելով զարժանիսն սիրոյ՝ զարդարութիւն եւ զճշմարտութիւն. (Փիլ. լին.։)

Յանձնասիրութեան ի պարտաւորութենէ փախիցէ։ Յանձնասիրութեան ի կարծեացն փախիցէ։ Անձնսիրութիւն, որոյ վախճանն կորուստ է. (Բրս. հց.։)

Զի մի՛ անձնսիրութեամբն եւ զիրաւունսն եւս կորուսանիցէ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 16։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անձնասիրութիւն անձնասիրութիւնք
accusatif անձնասիրութիւն անձնասիրութիւնս
génitif անձնասիրութեան անձնասիրութեանց
locatif անձնասիրութեան անձնասիրութիւնս
datif անձնասիրութեան անձնասիրութեանց
ablatif անձնասիրութենէ անձնասիրութեանց
instrumental անձնասիրութեամբ անձնասիրութեամբք